مدح و شهادت امام حسن عسکری علیه‌السلام
سخت است مردی گوشه زندان بیفتد در غـربت و در وادی هجـران بیفـتد زهـرا دوبـاره آمد و جانم حسن گفت پا شد حـسن بر پـای این مهمان بیفتد دور از وطن جـان داده آقا تا دوبـاره شیـعـه به یـاد روضۀ سـلـطان بیـفـتد تشنه شد و شربت به لبهایش رساندند قـسمت نـشد تا با لب عـطـشان بیـفـتد سهـواً به دندان ثـنایش خورده ظرفی نه آنکه با مشت و لگـد، دندان بیـفـتد در پـادگان بـوده ولـی هـرگـز نـدیـده لشکـر به جان پـیکـری بی‌جان بیفـتد شکـر خدا که حـنجـرش خـنجر ندیده تا سر به دست چـند بی‌وجـدان بیـفـتد این روضۀ پر سوز، مخصوص حسین است اینکـه غـریـبـی گـوشـۀ مـیدان بیـفـتد می‌خواند با خود روضه موسی‌بن جعفر تا خـنـده از لب‌های زنـدانـبان بیـفـتـد شخصی به غارت بُرد عبای پاره‌اش را تا قـیـمت سـوغـاتی‌اش ارزان بیـفـتـد |